HITAlert ™ Kit

Rozpoznawanie małopłytkowości poheparynowej za pomocą
kompletnego, standaryzowanego produktu wysokiej jakości o nazwie HITAlert ™ Kit

Charakterystyka

• Umożliwia szybkie uzyskanie wyników (w czasie poniżej 2 godzin), aby podjąć decyzję kliniczną i odpowiednie leczenie,
• Kompletny zestaw,
• Metoda bez wykorzystywania radioaktywności,
• Z wykorzystaniem bezpośrednio dostępnych odczynników,
• Z wykorzystaniem standardowego sprzętu i metodologii; wymaga nieco doświadczenia związanego z obróbką płytek,
• Możliwość wszechstronnej oceny danych,
• Opatentowana metoda ,
• IVD CE.

Informacje podstawowe

Małopłytkowość poheparynowa (heparin-induced thrombocytopenia - HIT) to powikłanie o podłożu immunologicznym i ostrym przebiegu, które wiąże się z wysokim ryzykiem wystąpienia zakrzepicy zagrażającej życiu. Małopłytkowość poheparynowa jest spowodowana powstawaniem przeciwciał aktywujących trombocyty w obecności heparyny (pod wpływem kompleksu heparyny i czynnika płytkowego czwartego (HPF-4). Rozpoznanie przeciwciał HPF-4 w badaniu laboratoryjnym jest niezwykle istotne. Pierwsze przeciwciała pojawiają się po upływie co najmniej 5 dni od podania heparyny, tym niemniej reakcję immunologiczną na dawkę heparyny można zaobserwować w ciągu kilku minut lub godzin u pacjentów, którzy zdążyli wytworzyć przeciwciała HPF-4 w odpowiedzi na wcześniejsze podanie heparyny. Ryzyko wystąpienia małopłytkowości poheparynowej (HIT) o podłożu immunologicznym zależy od rodzaju heparyny (podanie heparyny niefrakcjonowanej wiąże się z wyższym ryzykiem w porównaniu do heparyny o niskiej masie cząsteczkowej) i populacji chorych.

Typowym objawem małopłytkowości poheparynowej (HIT) jest drastyczny spadek (>50%) liczby płytek krwi, któremu może towarzyszyć zakrzepica. Inne możliwe objawy to współwystępujące reakcje: od typowych reakcji alergicznych, po zmiany chorobowe i martwicę. Rozpoznanie małopłytkowości poheparynowej jest trudne z uwagi na niespecyficzne objawy. Zarówno testy na przeciwciała, jak i testy aktywności wyróżniają się wysoką czułością, niemniej jednak testy aktywności wykazują wyższą specyficzność diagnostyczną w klinicznych przypadkach HIT. W diagnozie małopłytkowości poheparynowej należy zawsze uwzględnić zarówno objawy kliniczne, jak i wyniki (najlepiej dwóch różnych) badań laboratoryjnych. Testy laboratoryjne w kierunku HIT różnią się pod względem korelacji z kliniczną postacią małopłytkowości poheparynowej. Każde z badań dostarcza innych informacji. W związku z niedawną aktualizacją wytycznych American College of Chest Physicians (ACCP) w zakresie badań diagnostycznych w kierunku małopłytkowości poheparynowej, istnieje konieczność stosowania skuteczniejszych testów laboratoryjnych.

Szczegółowe dane o produkcie